De allerlaatste SG WZC-wedstrijd voor de winterstop werd afgelopen zondag gespeeld door de meiden van BM1. Nu weet ik nog goed uit mijn eigen waterpoloverleden, dat ik altijd flink baalde als ik een wedstrijd op zondag had. Je zit het hele weekend te wachten tot je eindelijk een keer mag spelen. En als je de avond(en) daarvoor dan ook nog bent gaan stappen of erg laat bent gaan slapen, dan weet je wel hoe zo’n gemiddelde zondagwedstrijd verloopt.
Waarom ineens deze herinnering? Ik moest eraan denken toen ik de B-meiden zondag zag spelen tegen De Gouwe. De wedstrijd begon helemaal niet verkeerd: Nadat Eva eerst hard op de paal en vervolgens op de lat schoot, was haar derde poging wel raak. SG WZC gaat met 0-1 aan de leiding in Waddinxveen. Maar vervolgens loopt het helemaal niet lekker. Er volgen telkens weer nieuwe uitsluitingen. Bij de eerste manminder wordt het 1-1. De tweede manminder wordt overleefd, maar in een nieuw offensief scoort De Gouwe 2-1.
Ondertussen loopt het niet lekker in onze aanval. Telkens als wij balverlies lijden is De Gouwe razendsnel weg. In veel gevallen weten we hun aanvallen nog goed te keren, maar uiteindelijk valt er ook een derde tegengoal aan onze zijde. Bij de rust staan was 3-1 achter. Op onze eerste goal na zijn we eigenlijk niet echt gevaarlijk geweest. En dat zijn we helemaal niet gewend.
Gelukkig pakken we aan het begin van part twee weer het initiatief, als Eva al snel de bal weet te onderscheppen en deze op de vrij inzwemmende Tamar plaatst. Zij zorgt voor 2-3 en WZC lijkt daarmee terug in de wedstrijd. Helaas vergeten we kort daarna in een snelle contra van de thuisploeg dat we wel van elkaar moeten overnemen. Dat wordt genadeloos afgestraft. Stand: 2-4.
Enkele van onze speelsters raken behoorlijk geïntimideerd door het harde en vaak geniepige spel van De Gouwe, waar de scheidsrechters ook niet voortvarend tegen optreden. Ondanks dat we slim een tegenspeelster eruit werken, proberen we de manmeer te gehaast te spelen en gaat deze verloren. Een nieuwe kans via Nadine op Jacinda gaat mis. Onze tegenstander heeft inmiddels vleugels gekregen en scoort dit part ook nog 5-2 en 6-2.
Met een inmiddels flinke achterstand starten we met het derde part. We lijken nog altijd niet hersteld van de schok in de eerste periode. Daar waar wij het laten afweten scoort de thuisploeg gewoon door. Het is inmiddels 7-2. De kansen die we wel krijgen worden niet verzilverd. Bij een manmeer-situatie belandt de bal in handen van de keepster. We zijn erg slordig met de gecreëerde kansen. En vrij liggende spelers worden soms gewoon niet gezien.
Via een mooie draaibeweging van de sterkste tegenspeelster krijgen we vervolgens ook nog een strafworp tegen, waarmee het inmiddels 8-2 is. Gelukkig zetten we nu wel weer door en weet Eva een schot van Tamar het goal binnen te schuiven (8-3). Maar snel daarna maakt De Gouwe het gat weer groter als zij via een uitbraak de derde tussenstand bepalen op 9-3. Op de tribune is het aan de kant van SG WZC inmiddels erg stil geworden, afgewisseld met toch eigenlijk wel terechte kritiek op de scheidsrechters, die blind lijken voor een aantal zware overtredingen. Maar goed.
Maar dan starten we met part vier. SG WZC lijkt zich weer bij elkaar te hebben geraapt en start een inhaalrace. We beginnen gelijk met de eerste aanval, die via de keepster uit gaat. Tamar neemt zelf de twee meter, loopt in en scoort 9-4. Je ziet het vertrouwen langzaam terugkomen en dat is prachtig om te zien. Omdat we meer initiatief nemen, krijgen we ook meer mee van de scheidsrechters. We krijgen eerst een manmeer, waarbij Nadine zelf instart en prima scoort (9-5). Zeer kort daarna scoort Nadine opnieuw na een uitsluiting en wordt het verschil teruggebracht tot 9-6.
Op het ontketende SG WZC lijkt De Gouwe even geen antwoord te hebben, maar toch vinden ze een gaatje en wordt de stand 10-6. Het wordt weer onrustig in het veld, maar gelukkig houden we nu het hoofd wel koel. Tamar komt vrij door en scoort 10-7. We zitten inmiddels in de eindfase. Winst zit er niet meer in, maar het verschil is flink gekrompen. De Gouwe weet zelfs nog een keer te scoren (11-7). We kunnen nog één aanval opzetten. Opnieuw is het Tamar, die goed om haar mannetje heen draait en de bal over de keepster heen het goal in werkt. Daarmee wordt de eindstand beslist op 11-8.
Erg jammer dat we pas in het laatste part onszelf weer terugvonden, maar wat hebben ze er in deze fase hard voor gestreden! Onze meiden hebben laten zien dat ze het wel kunnen. Nu is het zaak om in de tweede helft van de competitie ook in hectische situaties het hoofd koel te houden. Als ze dan zo spelen als nu in het laatste part, dan kunnen naar mijn mening alle wedstrijden met winst worden afgesloten. Op 13 januari 2024 maken de dames een frisse nieuwe start.